Het belang van echt ‘aanwezig zijn’

Veel mensen zijn nooit écht aanwezig in hun leven. De plek van waaruit we waarnemen bepaalt nochtans wat we voor ‘waar’ aannemen en bepaalt dus m.a.w. onze belevingswereld of realiteit … óf de illusie die we voor realiteit aannemen.

Dit thema werd me enkele weken geleden heel mooi gespiegeld door mijn eigen hond. Een oude nest ervaring en vroeg geboorte trauma heeft ervoor gezorgd dat ze nooit echt helemaal op aarde geland is. Ze zat als het ware nooit echt helemaal in haar lichaam. En net omdat ze geen verbinding had met de aarde riep elke nieuwe ervaring of ontmoeting met mensen/dieren de onbewuste associatie ‘potentieel gevaar’ op, gevolgd door de emotie ‘angst’, vanuit dit oude trauma. Door haar angst werd meteen de geconditioneerde snelweg in de hersenbanen geactiveerd waardoor haar overlevingsstrategie automatisch werd opgeroepen: uitvallen en veel lawaai maken om iedereen af te schrikken en op afstand te houden. Ze zat dus als het ware gevangen in haar oude gewoonte en de manier waarop ze de dingen waarnam! … Of zeg maar wat zij voor ‘waar’ aannam. Want geen enkele van de situaties waar ze dagelijks mee geconfronteerd werd, was ook potentieel gevaarlijk. Al was dit wel haar ervaring en belevingswereld op dat moment.

We gaven haar enkele energetische behandelingen die haar lieten zinken in haar lichaam en haar lieten thuiskomen op aarde. Geleidelijk aan voelden we meer en meer ruimte komen in haar hondenlijfje en hielpen haar te ontspannen en te landen in haar buik en bekken. Toen ze meer ging aarden en ze van daaruit ook weer in contact kwam met haar Ziel, kwam er een hele mooie aanwezigheid boven drijven die duidelijk zichtbaar werd in haar ogen en de manier waarop ze keek. Haar blik was glashelder en diep verbonden met zichzelf. Een blik die ik nog nooit eerder bij haar gezien had.

Ruimte in haar lijfje betekende terug kunnen ontspannen, zinken en de natuurlijke gedragenheid door de aarde ervaren. Nieuwe informatie volgde nog steeds de geautomatiseerde snelweg in haar hersenen, omdat deze nu eenmaal zo sterk voorgeprogrammeerd en goed getraind was. Maar nu ze haar aanwezigheid kon gebruiken, begon ze neutraal te observeren wat er echt voorbij kwam. En dat liet ze ons ook duidelijk zien. Bij iedere nieuwe impuls ging ze spontaan zitten om te kunnen observeren wat er voorbij kwam. Nieuwe informatie kon duidelijk bij haar binnenkomen vanuit deze ontspannen, neutrale houding waarbij ze als het ware terug was uitgelijnd tussen hemel en aarde.

Voor mensen werkt dit precies hetzelfde. Alleen heeft de mens in zijn/haar evolutie de vrije keuze meegekregen en een mogelijkheid om zelfbewustzijn te creëren. Wij, als mens, kunnen dus zelf kiezen om steeds weer naar dit natuurlijke midden terug te keren en van daaruit te bewegen. Om met andere woorden terug te keren naar deze aanwezige staat van waaruit we neutraal kunnen observeren. Hierdoor zorgen we er niet alleen voor dat we niet gevangen blijven in illusies. Maar we creëren ook de beste voorwaarden om de fluisteringen van de Ziel op te merken waardoor gebeurtenissen in ons leven zich kunnen tonen als spiegels voor het vinden van onze ware bestemming!

Meer weten over dit thema en hoe je dit kan toepassen in je eigen leven? Neem vrijblijvend contact met ons op … !

– Vond je dit een leuk artikel? Deel het! –

– Recente artikelen –

Nieuwsbrief

Blijf verbonden en meld je aan voor onze nieuwsbrief.

2021-05-12T09:06:52+02:00

Titel

Ga naar de bovenkant